Surf & soul in Sydney

Een zeer goede middag!

Half weg. Wat vliegt de tijd voorbij! Sydney is ondertussen bijna mijn tweede thuis geworden. Wat oorspronkelijk een verblijf van 4 dagen moest worden is uitgerekt tot een verblijf van 10 dagen. Ik hoef u dus niet te vertellen hoe prachtig het hier wel niet is.

Deze stad is hip en populair. Terwijl ik op de luchthaven op een bus naar het centrum stond te wachten werd ik bijna omver gereden door de enige echte Godfather of Soul, James Brown in rolstoel gevolgd door zijn hele entourage. Welcome to Sydney! Ik nam tijdelijk afscheid van Emma aangezien zij bij een vriendin een uur buiten de stad blijft logeren en installeerde me in mijn zoveelste top bunk bed in Sydney Central YHA.

Dag 1 werd direct actief gestart met een heuse ‘bridge climb’ op de beroemde Harbour Bridge. Met veiligheidsgordels en in camouflagepak om het verkeer onder ons niet te verstoren klommen we naar boven om van een prachtig uitzicht over Sydney Harbour te genieten. Terug veilig op de grond werden alle hoogtepunten afgewerkt zoals Darling Harbour, het Aquarium, Sydney Tower, the Botanical Gardens en natuurlijk het beroemde Opera House.

Het beloofde een zonnig weekend te worden, ideaal voor een boottochtje en een wandeling langs een mooie kust zo dacht ik en dus nam ik de ferry naar Manly, een soort vakantie-stadje dat veel weg heeft van een locatie aan de Cote d’Azur. Honderden witte zeilbootjes dansten als vlinders op het water terwijl ik muzikaal begeleid door Lou Reed met ‘Just a perfect day’ Sydney Harbour uitvaarde. Gewapend met 2 flessen water en een grote tube zonnecreme begon ik aan de Manly Scenic walk, een flinke wandeling van 10 km langs mooie baaitjes. Onderweg werd regelmatig halt gehouden voor een frisse duik in een rustig baaitje en een lekkere ouderwetse picknick. Oh wat een leven!

Maandag heb ik een daguitstapje gemaakt naar Newcastle om enkele vrienden van mijn trip in China te bezoeken. Het weerzien was zeer hartelijk en de hele dag werd ik rondgereden in hun 4×4 door wijngaarden en langs mooie kustplaatsjes.

Ondertussen zit Emma voor de rest van de week gevangen op het flatje van haar vriendin met een gebroken beentje in haar voet. Op Fraser Island is ze van een trapje gedonderd en wat wij aanzagen als een gewone verstuiking blijkt nu dus wel degelijk een breuk te zijn. Op haar krukken hobbelt ze elke dag de 200m van het appartement naar het strand en terug. We slijten de dagen nu met het observeren van de surfers en de tientallen kinderen die na school hun dagelijkse surfles krijgen. Zoals ze in Belgie de kinderen op woensdag namiddag naar de voetbaltraining brengen, brengen ze hier hun kinderen naar de surfclub! Misschien dat ik me de komende dagen nog wel laat verleiden door een surfles. Wie weet…

De meeste avonden worden gezien Emma’s immobiele toestand hier dus solo doorgebracht en dat valt prima mee. Ik installeer me in een barreke aan de haven met een glaasje wijn en amuseer me dan met ‘mensen kijken’. Wanneer er plots naast mijn tafel in het restaurant een of andere pippo ‘Thats Amore’ begint te janken is het echter tijd om naar huis te gaan!

Tot de volgende!

Sarahxxx