So far so good.
De 2e duik was echter wat anders. Mijn rechteroor zat potdicht van de eerste duik en ik geraakte maar niet onder 2m. Het kon de druk niet aan en deed echt serieus pijn en uiteindelijk hebben we na een half uur proberen moeten opgeven.
Zodra terug aan land ben ik direct naar de dokter gegaan want ik moest nog 3 duiken doen om mijn brevet te halen. Na onderzoek bleek de oortrommel en het oorkanaal serieus rood en opgezwollen te zijn.
Verdict: 2 weken niet duiken. Patat!
Zo ver gereisd en dan geen duikbrevet. Ik was echt serieus ontgoocheld. Het is echt frustrerend want ik kon het en ik vond het superplezant, gewoon door zo een stoem oor moest ik aan de kant blijven.
Dus ineens had ik in plaats van een drukke week vol duiken, een week met een zee van tijd.
Plan 1: alle Vietnamese geluksbrengers verbannen!
Plan 2: vriendjes maken. Als ge zo nen tegenslag hebt wilt ge echt wel een vriend in de buurt om tegen te kunnen zagen…
Het bleek gemakkelijker gezegd dan gedaan. In Vietnam was het de dagen dat ik alleen was een makkie om mensen te leren kennen. Koh Lanta is net ietsje anders… Het eiland zit bomvol met families met kinderen en oudere koppels, bijna geen backpackers, en zeker geen mensen die alleen reizen… En als die er toch zijn, dan zitten die op een van de vele boten met duikers onderweg naar de schoon viskes…. grrrrrrr. Bovendien is zoals al vernoemd 95% Zweeds. Het is echt wel niet goed voor een toeristische bestemming om volledig ingenomen te worden door mensen van 1 bepaalde nationaliteit… (sorry beroepsmisvorming). Alsof ik in Koh Lanta goesting heb om naar een Zweeds restaurant te gaan en knakworst te eten…..
Enfin, die Zweden leken allemaal heel gelukkig in hun eigen gemeenschapke en hadden niet de minste behoefte om te socialisen, laat staat een klapke te doen met nen eenzame Belg.
Plan 3: Activiteiten plannen om mezelf bezig te houden en vooral niet aan duiken te denken.
Ik heb een scooter voor een dag gehuurd om het eiland te verkennen. Dat was wel tof, vooral omdat het voor mij de eerste keer aan het stuur van een brommer was.
Vrijdag ben ik dan een dagje naar Koh Phi Phi geweest. De boot stond vertrekkensklaar toen natuurlijk mijn duikers-boot voorbij kwam gevaren boordevol enthousiaste duikfanaten… grrrrrr.
Koh Phi Phi was heeeeeel toeristisch…. echt bomvol….. maar wel heel mooi. We hebben dan de boot genomen naar Maya Beach, bekend van de film ‘The Beach’ en Monkey Beach, waar zoals de naam het zegt aapjes rondlopen. De bedoeling was dat we daar gingen snorkelen dus alle Zweden jipppieeee het water in, behalve ik want de dokter had gezegd dat er geen water in mijn oor mocht komen 
Voor de zoveelste keer grrrrrrrrrrrr.
Vandaag was ik eindelijk terug wat op mijn plooi. De grootste teleurstelling leek achter de rug en ik dacht eindelijk terug aan genieten, misschien wel omdat het mijn laatste dag hier was.
Ik was bijna vergeten hoe plezant een dagje niets doen aan het strand kan zijn!
Handdoekske leggen, zonnecremeke, plonske, boekske, plonske, sappeke drinken….
Ik had ook nog niet al te veel kleur aangezien ik constant factor 30 gebruikt had. En wit naar huis, dat kan niet he, dus ik dacht… ik zal eens aan mijn kleurke werken en factor 12 gebruiken zie!
Wel, het heeft gewerkt, maar net ietske te veel…… ik zie zo rood als een tomaat! Auuuwwwww. Natuurlijk perfect denkwerk van mij wetende dat ik een vlucht van 12 uur voor de boeg heb in een smal hard zetelke!
Dus morgen ben ik terug in het land. Voor wie mij probeert te vinden, zoek naar iets rood!
Ziezo, dat was het voor dees verlof! Volgend jaar ongetwijfeld nieuwe avonturen!
Tot binnenkort!
Sarah x
