Greetings from Hanoi!
Na 3 weken reizen hebben we de hoofdstad in het noorden eindelijk bereikt.
Vanuit Hue hebben we de bus genomen naar de "Demilitarised Zone", gedurende vele jaren, o.a. tijdens de Amerikaanse oorlog, de scheidingslijn tussen Noord en Zuid Vietnam, tussen communisme en kapitalisme.
Aan de brug over de rivier tussen noord en zuid staan nog steeds enkele, nu stille, getuigen van weleer, de propaganda luidsprekers van de Vietcong. We namen een kijkje in de Vinh Moc tunnels waar de Vietcong en de lokale bewonders zich jarenlang verscholen tegen de bombardementen van de Amerikanen.
Na dit stukje oorlogsgeschiedenis namen we een dagtrein naar Ninh Binh, een 150km ten zuiden van Hanoi. 8 uur lang hebben we ons op de trein beziggehouden met kaartspelletjes.
De lange rit bleek echter de moeite wanneer Ninh Binh eindelijk in zicht kwam. Tussen de rijstvelden kwamen tientallen karstbergen tevoorschijn, een prachtig panorama vergelijkbaar met Yangshuo dat ik bezocht in China.
De volgende morgen stonden onze fietsjes al klaar voor een ritje in de omgeving. We hebben in totaal iets minder dan 50km afgelegd die dag. Het moest natuurlijk weer lukken dat ik het wrak uit de stal toegewezen kreeg…, de pedalen gaven amper weerstand zodat het leek alsof ik een tijdrit aan het afwerken was terwijl ik nauwelijks vooruit kwam, en als ik ook maar durfde nog iets rapper te trappen begon het ding te protesteren en viel de ketting eraf.
Onderweg hebben we een tweetal uurtjes halt gehouden voor een boottochtje op een rivier. Per 2 mochten we plaatsnemen in een roeibootje waar nog 2 madammen inzaten om te roeien. Het leek me nogal raar dat ze 2 roeiers nodig hadden voor zo een stom klein bootje tot we halfweg waren en een van de twee ineens haar koopwaar begon boven te halen. Ik had het kunnen weten natuurlijk… Overal waar we komen klinkt het "Hello, you buy something?"
Na Ninh Binh namen we de bus voor een ritje van 4 uur tot aan Halong City, klaar om aan het hoogtepunt van onze reis te beginnen. We mochten meteen inschepen in onze `junk` boat voor een tochtje van 1 dag en 1 nacht door de beroemde Halong Bay. SCHITTEREND! Duizenden karsteilandjes rezen op uit het water. Daar zat ik dan op het bovenste dek in ne ligstoel onder het zonneke, koel drankje in mijn hand, ipod ingesteld op Lou Reed met A Perfect Day, terwijl we van het ene prachtige panorama in het andere vaarden. Life is hard!
Na een bezoekje aan enkele grotten haalden we de kayaks van boord voor een tochtje door enkele kleinere baaitjes. Er vond een zware en vooral natte zeeslag plaats, maar uiteindelijk slaagden mijn kayakmaat Captain Jack Sparrow en ik er in om de drie andere kayaks succesvol te enteren en tot zinken te brengen! Nadien hadden we nog een zwempartijtje bij de boot. We zijn allemaal gelijktijdig van het bovenste dek (er waren 3 verdiepingen) in het water gesprongen. Echt heel plezant!
`s Avonds hebben we tot na middernacht zitten zingen onder begeleiding van 2 van de reisgenoten die gitaar spelen. Het mag gezegd worden, ik ben ondertussen expert in het doen van de backingvocals van No Woman No Cry.
De volgende ochtend was het liedje uitgezongen en meerden we terug aan voor een korte rit naar Hanoi, de hoofdstad. En daar zitten we dus nu. Nog hectischer dan Ho Chi Minh! Brommers, brommers en nog eens brommers. Maar ze blijken uitstekend vervoer te zijn. In plaats van een ‘dure’ taxi te nemen die vast zit in het verkeer kruip ik achterop de moto en voor een dollar brengt die me naar eender waar in de stad. Het is echt een belevenis om zo door het verkeer te razen!
Misschien moet ik maar een brommer gebruiken om met heel mijn baggage naar de luchthaven te rijden volgende zaterdag… Grapje moeder!
Tot de volgende!
Sarah x
